ONA
Benim efendim!
Ben sana bendim!
Bir üfledin de
Yıkıldı bend’im.
Ben ki, denizdim,
Dağbaşı bendim.
Şimdi sen oldun,
Âleme pendim.
Benim efendim!
Feza levendim!
Ölmemek neymiş;
Senden öğrendim.
Kayboldum sende,
Sende tükendim!
Sordum aynaya:
Hani ya kendim?
Benim efendim!
Benim efendim!
Emri yüklendim!
Dağlandım kalbden
Ve mühürlendim.
Askerin oldum,
Başta tülbendim;
Okum sadakta,
Elde kemendim.
Benim efendim.
NECİP FAZIL
Ah Gülümm
Zamanın adı degişti diye mi ayrıyız...
Sesini bilmemem ne acı
Nasıl dokunur, yüregime, seni görmemek
Hasretin esarete teslim ettigi ömrüm
İslam'ım olmuş mudur?
Martılarda, hâlâ, yoklugunun çıglıgı...
Umudum sende Yâr
Sükutsun Yâr...
Teselliler arasa da gönül,
Yagmur yagsa da, diner mi çölde yangın...
Vaha ol kaybolayım gerçeklerden,
Divane olmak agır gelir mi hiç...
Aklım koca bir yük, yokluguna...
Bastıgın her toprak tanesi bir dünya...
Şimdi alem bir avuç toz
Biraz telaş, biraz yalan...
Yanarım Yâr
Umuduma hiçbir el uzanmaz
Yanar teselliler dillerde.
Viraneler kaç defa yıkılır...
Nedir ki gücü, sensiz varlıgımın...
Çaresizim yâr,
Sılası yok ki dünyanın...
Nereye gitsem adı sensizlik...
Hicranıma kalmadı diyecek söz
Ah Yâr!
Ölü bahçeler...
Bahçevan yorgun...
Anla melalimi
Kapıyı aralasan, koşar gelirim
Kaç yaşamaya bedel...
Adının güzelligi kör eyledi sözleri.
Acizim, efkârım yolunda fakir
Hani mümin sadakasız olmaz ya,
Bir selam etsen, açlıgı diner sefaletin.
Ben ölü bir serçenin ozanı...
Gözlerimde talan, sevinçler...
Volkanlar üşür elimde.
Dinmez har içinde ayazım.
Ah Gül'üm...
Üşüyen yüregime,
Bir selam etsen yeter!
KelebeK KanadındA AŞK...
Zamanlar
Güneş ekilip, yıldız biçilen zamanlardı.
Hatırlıyorum...
Ya önce sen vardın yürek olarak içimde
Ya da aşk vardı önce
Gelip içimde kestiğin
Hatırlamıyorum...
Ben imkansıza dudak bükerdim
Sense halime gülerdin...
Olsun! O günlerde ben
Biraz mutlu biraz umutlu
Biraz içliydim
Doğrusu en çok da
Kelebeklerin kanadına işlediğin
Aşkından dertliydim...
Ama o zamanlar
Güneş ekilip yıldız biçilen
Zamanlardı
Aşk dediğin belki de
Geceye veda etmeyen bir ay’dı...
Türküler saklardın derinlerinde
Sazından kaçak...
Bilmezdin.
Ben görürdüm duyardım da
Sen bir kez olsun söylemezdin
Korkularını zaten
Kimselere vermezdin...
Ve böylece
Sen yağmura
Yağmur benim gözlerime hasret
Yaşardık...
Heyhat!
Hep ama hep
O imkansıza takıldın da sen
Ve belki de bu yüzden
Aşk gelip bizi sarsınca yüreklerimizden:
Ben ağlardım gözlerim gülerdi...
Sen gülerdin gözlerin susardı...Şimdi ben
O zamanların renklerini unuttum.
Belki mavi, belki sarı, belki aktı...
Hatırladığım tek şey
Güneşle yıldız arkadaştı...
Bilenler bilirdi
Çok sevmiştik biz
Çok!
Ben gönlümden
Sen dilinden...
Ben unutsam da şimdi
Sen hatırlarsın.
Sesinde ufacık bir hüzün olsa
Ya da acıtan bir özlem gözlerinde
Bembeyaz gecelerinde gelirdim sana bu şehrin...
Gelirdim... Gönlümden...
Ve sen
“Hoş geldin" derdin
Dilinden....
Kocaman bir çocuktum o zamanlar
Belli!
Dil nedir, gönül ne?
Anlamını bildiğim
Şüpheli!
Şimdi söyle bana!
Kaldıysa geriye ne kaldı?
Tek tarafı hesaplı bir sevda
Niyeti bozuk bir dava
Bir de
Sadece dağlara caka satan bir sema...
Ama ben bunların hepsini sevdim.
Şaşacak bir şey yok!
Dedim ya... Ben
Güneş ekilip yıldız biçilen zamanlardan geldim...
Sonraları
Belki de hiç gülmediM
Ve sen
Kelebeklerin ömrünün üç gün olduğunu
Hiç bilmedin!
Cuma Kas. 30, 2007 3:40 pm